In 2003 berekenden Duitse onderzoekers al hoe hoog die druk moet zijn. Dat deden ze op basis van de lengte van enkele ontlastingsporen, de stroperigheid van de uitwerpselen en de grootte van een pinguïn cloaca (lichaamsopening langs waar ontlasting, urine en eieren naar buiten komen). Ze kwamen uit op een druk van 10 kilopascal voor waterige ontlasting en 60 kilopascal voor wat dikkere ontlasting, die ongeveer zo dik is als olijfolie. Bij mensen komt de druk nooit veel hoger dan 15 kilopascal.

Volgens natuurkundige Hiroyuki Tajima en pinguïnverzorger Fumiya Fujisawa klopt die berekening echter niet helemaal. De Duitsers bekeken namelijk alleen de horizontale afstand die de pinguïnuitwerpselen afleggen, terwijl de ontlasting in een boogje vliegt. Doordat de uitwerpselen eerst nog een stukje omhoog moeten vliegen, is de werkelijke druk nog hoger dan uit het eerdere onderzoek volgde. De Japanners maakten daarom een nieuwe berekening. Via de wetten van Newton achterhaalden ze bij welk boogtraject de uitwerpselen de waargenomen 40 centimeter bereiken. Ze kwamen uit op een druk die ongeveer 1,4 keer zo hoog ligt als de oorspronkelijke schatting. Dat betekent dat adeliepinguïns ruim vijf keer zo hard kunnen drukken als mensen. Als een mens zo hard zou drukken, zouden zijn uitwerpselen volgens de onderzoekers meer dan drie meter ver vliegen.

Behalve interessant om te weten, heeft de berekening ook nog enig praktisch nut. We weten dat adeliepinguïns vanaf de grond zo’n 40 centimeter ver kunnen ontlasten, maar hoe ver komen ze als ze bijvoorbeeld op een rots staan? De Japanners berekenden dat de uitwerpselen van een pinguïn die op een twee meter hoge rots staat, hooguit 1,34 meter ver kunnen vliegen.