Leer uit het lab

    In de eerste jaren slaagden Forgacs en medeonderzoekers erin leer perfect na te bootsen met huidstamcellen van koeien, maar goedkoop was het niet. De grootste uitdaging lag in het opdrijven van de productie en betaalbaar maken van het leer. Dat lukte pas toen ze leer gingen produceren met fermenterende gistcellen, micro-organismen die al eeuwenlang worden gebruikt voor de productie van wijn en bier.

    De gistcellen zijn zodanig aangepast dat ze het eiwitpolymeer collageen produceren, een stof die de huid sterk en elastisch maakt. De onderzoekers halen het collageen uit de gekweekte gistcellen, vermalen het tot een poeder en voegen kleurstoffen toe. Vervolgens combineren ze het poeder met biopolymeren van planten. Dit materiaal noemen ze Zoa, dat levend wezen betekent. Het hele proces van gist naar leer duurt ongeveer twee weken. Men kan zelfs de eigenschappen van het collageen aanpassen om het leer stijver, zachter, elastischer of meer ademend te maken.

    ‘Bij de productie van Zoa komt 80 procent minder CO2 vrij dan bij de productie van echt leer,’ zegt Forgas. ‘Bovendien zijn er 50 procent minder fossiele brandstoffen nodig dan voor synthetische materialen.’ Daarnaast is Zoa biologisch afbreekbaar, in tegenstelling tot synthetisch leer dat gemaakt is gemaakt van polyvinylchloride (pvc) of polyurethaan.
     

    Please publish modules in offcanvas position.