Dankzij Sandro zijn halsband, die met een zendertje was uitgerust, konden onderzoekers zijn stoffelijke resten opsporen in een gebied binnen het Braziliaanse gedeelte van de Pantanal. Ze hadden het volwassen mannetje al bijna een jaar lang gevolgd toen het zendertje in mei aangaf dat het dier zich niet langer verplaatste. Een expeditie naar een van ’s werelds grootste tropische wetlands vereist zorgvuldige voorbereiding, dus was het pas in juni dat de onderzoekers op pad konden gaan om uit te zoeken wat er was gebeurd. Wat ze aantroffen, was schokkend.
Terwijl ze het signaal van Sandro’s zendertje volgden, vonden ze een andere dode jaguar in het gras, ditmaal zonder halsband. Slechts vijftig meter verderop vonden ze Sandro, wiens halsband nog intact was. Op geen van beide jaguars waren tekenen van geweld te bespeuren. Niets wees erop dat ze in een gevecht verwikkeld waren geweest en hun kadavers vertoonden geen kogelwonden. De onderzoekers kregen het vermoeden dat de dieren misschien waren vergiftigd.
Toen de onderzoekers de plek drie dagen later opnieuw bezochten, samen met de federale politie en agenten, konden ze de GPS-locatie opsporen waar Sandro voor het laatst enige tijd had doorgebracht, waarschijnlijk om te eten. Een kleine honderd meter van de andere dode jaguar lag een dode koe. En overal rond het karkas lagen nog eens zeventien andere dode dieren: 14 gieren, 2 caracara’s (een roofvogelsoort) en een savannevos.
Men wist al sinds enige tijd dat veeboeren die boos waren over het feit dat hun vee door jaguars werd gedood, soms landbouwgif gebruikten om dit probleem op te lossen. Wanneer de boeren een van hun veedieren dood aantroffen, besprenkelden ze het karkas met gif, in de veronderstelling dat de jaguar naar zijn prooi zou terugkeren en ervan zou eten.
De politie is er in dit geval zeker van dat de jaguars zijn vergiftigd. Het moedwillig doden van een beschermd dier en de import en het gebruik van verboden landbouwbestrijdingsmiddelen kunnen samen een gevangenisstraf van vijf jaar opleveren.