Zenuwen zijn de ‘telefoondraden’ van ons lichaam: ze geven supersnel informatie door, in tegenstelling tot bijvoorbeeld hormonen, die relatief langzaam boodschappen verspreiden. Een zogenaamde C-zenuwvezel ‘voelt’ pijn en geeft deze info door aan andere zenuwen die het naar de hersenen transporteren.

Opdat je niet van iedere aanraking de lucht zou invliegen, is er een extra zenuwtje (een ‘interneuron’). Dit staat bij die overgang of ‘synaps’ en zorgt ervoor dat er geen informatie doorkan. Pas wanneer het pijnsignaal groot genoeg is, schakelt de C-zenuwvezel de kleine interneuron uit en kan zo de informatie razendsnel naar je brein sturen.

Stel dat we erin zouden slagen om die interneuron opnieuw aan te zetten? Dan kan die er weer voor zorgen dat er minder informatie doorgegeven wordt via de synaps en vermindert onze pijn. Dat is precies wat we zelf automatisch doen: wanneer je je teen tegen een tafel stompt, heeft iedereen dezelfde reactie: wrijven. We wrijven of drukken op de pijnlijke plaats in de hoop om zo die interneuron weer aan te zetten.

Lees hier meer over op: https://www.eoswetenschap.eu/gezondheid/waarom-wrijven-we-over-een-pijnlijke-plek