Corentin Rousseau, conservation manager bij WWF en veelweter over de Europese lynx aan het woord:
We kunnen met zekerheid zeggen dat het over één mannelijk individu gaat dat het natuurgebied voldoende waardevol vindt om er langdurig te blijven. Dat zijn we te weten gekomen door zijn DNA te analyseren. Je krijgt een lynx moeilijk te zien, maar door het aanbrengen van plantaardige lokstoffen op bomen, gaat de lynx zijn lichaam tegen die boom aan schuren. Uit de haren die daarbij loskomen, wordt DNA gehaald dat een schat aan informatie over het dier bevat.
Hierdoor kwamen we te weten dat onze Waalse lynx een nakomeling moet zijn van de Duitse lynxen en we zijn er vrij zeker van dat hij in het Paltserwoud in het zuidwesten van Duitsland geboren is. Lynxen leggen in hun leven geen lange afstanden af. De vrouwtjes zoeken een territorium op 20 tot 60 km van hun geboorteplek, mannetjes leggen 100 tot 200 km af. Het was dus geen verrassing dat hier als eerste een mannetje aanklopte. Het Paltserwoud is het dichtstbijzijnde lynxengebied in het buitenland, maar ligt nog steeds op zo’n 150 km van onze Ardennen. De kans dat er ook een vrouwtje langskomt is dus heel klein.
Lynxen zijn trouwens solitaire dieren, ze vormen geen roedels zoals wolven, maar ontmoeten elkaar enkel om te paren. Op zich kan het mannetje hier perfect overleven als enig dier. Zolang hij hier een goed habitat vindt - en met zijn rotsige, steile hellingen, bossen met open plekken, veel reeën en voldoende stille plekjes om zich terug te trekken voldoet de Semoisvallei volledig aan dat plaatje - kan het goed zijn dat onze lynx hier gewoon als vrijgezel zal blijven wonen.
Lees meer op: https://www.onzenatuur.be/artikel/hoe-zou-het-nog-zijn-met-de-waalse-lynx
